Pazar günleri mayışmayı çok seviyorum. Eskiden okul günlerinde Pazar günleri anlamsız bir ağrı girerdi karnıma, o güzelim günü Pazar sendromuyla heba ederdim. Ama şimdi akıllandım ertesi gün iş olsa dahi çok dert etmiyorum, yaş gereği karın ağrısı da yaşamıyorum. Eğer kışsa bugünü evde kalıp mayışmayla, güzel bir kahvaltı edip, battaniye altında tüm gün kitap okuma, boş boş TV.ye bakma ve sahilde yürüyüşle ödüllendiriyorum. Yani kendimi ödüllendiriyorum. Çünkü bugün diğer günlerden daha özel bence. Cumartesi ne kadar eğlenmek, dışarı çıkmak zorunda olsa da Pazar günü o kadar içimize dönmemizi, daha fazla kendimizle ilgilenmemizi hatta kendimizi şımartmamızı gerektiriyor. Tabi bu saatlerde Pazar gününün sonlarına doğru yaklaşıyoruz, o yüzden biraz bilgisayardan uzaklaşarak son saatlerimin keyfini çıkarmak istiyorum..
Bu da kedim, o da bu şekilde keyfini çıkarıyor günün. Onun için her gün aynı olsa da ben yine de kendisinin koyayım buraya.
